Władze miasta i powiatu wspólnie z współorganizatorami: ŚZŻAK Obwód “Gołąb” Garwolin, NSZZ Solidarność oddział Garwolin i kolegiatą Garwolin zaprosiły mieszkańców miasta i powiatu do udziału we mszy świętej w intencji ojczyzny i ofiar stanu wojennego.
Po nabożeństwie uczestnicy rocznicowych obchodów przemaszerowali pod obelisk poświęcony Marszałkowi Piłsudskiemu, gdzie złożono kwiaty i zapalono znicze. Przewodniczący NSZZ Solidarność Oddział Garwolin Przemysław Stępniewski przypomniał historię ponownego postawienia kamienia Marszałka Józefa Piłsudskiego w 1981 roku.
Dla mieszkańców miasta jest to miejsce symboliczne – kamień, upamiętniający pobyt Marszałka Piłsudskiego w 1920 roku w Garwolinie, postawiony w latach 30-tych XX wieku, został ukryty przez mieszkańców przed Niemcami. Odkopano go i dopiero w 1981 roku, z inicjatywy działaczy NSZZ Solidarność. W czasie stanu wojennego było to miejsce nieoficjalnych i zakazanych uroczystości patriotycznych. Trzynastego każdego miesiąca przez długi czas paliły się tu znicze. Gdy w kopalni Wujek zabito 9 górników przy kamieniu pojawiło się 9 kawałków węgla upamiętniających ich śmierć. Tu spotykali się działacze „Solidarności” oraz inne osoby – przeciwstawiające się działaniom władz stanu wojennego, aby złożyć kwiaty i odśpiewać „Boże, coś Polskę”. W tym roku obelisk Marszałka Józefa Piłsudskiego przeszedł rewitalizację dzięki dofinansowaniu z Samorządu Województwa Mazowieckiego i Instytutu Pamięci Narodowej. Więcej na ten temat pod linkiem https://garwolin.pl/rewitalizacja-kamienia-pilsudskiego-w-garwolinie-zakonczona/.
13 grudnia 1981 roku wprowadzono w Polsce stan wojenny, który trwał do 22 lipca 1983 r. Celem reżimu komunistycznego było zniszczenie wielomilionowego ruchu „Solidarności”. Wojskowy zamach stanu kosztował życie co najmniej kilkudziesięciu Polaków i drastycznie ograniczał życie codzienne.
Władzę w Polsce przejęła hunta wojskowa pod przewodnictwem gen. Wojciecha Jaruzelskiego. Wprowadzono godzinę milicyjna, internowano ponad 10 tyś osób, ograniczono przemieszczanie się ludności i zakazano zgromadzeń. Milicja i wojsko mogły każdego legitymować i przeszukiwać obywateli. Wprowadzono godzinę milicyjną od godz. 22 do 6 rano, a na wyjazdy poza miejsce zamieszkania potrzebna była przepustka. Korespondencja podlegała oficjalnej cenzurze, wyłączono telefony, uniemożliwiając m.in. wzywanie pogotowia ratunkowego i straży pożarnej. Większość najważniejszych instytucji i zakładów pracy została zmilitaryzowana i była kierowana przez ponad 8 tys. komisarzy wojskowych.
