Finlandia – zorze polarne

Dla człowieka wrażliwego na piękno nie ma szczęśliwszej chwili w życiu niż ta, w której zobaczy z bliska tańczące po niebie zorze polarne –  mówi garwoliński podróżnik Jan Szamryk.

Aby je zobaczyć, trzeba wybrać się za koło podbiegunowe w czasie zimy (najlepiej od grudnia do marca). Zorza polarna powstaje wówczas, gdy w pobliżu biegunów magnetycznych strumień naładowanych cząsteczek emitowanych przez słońce zderza się w atmosferze ziemskiej z atomami tlenu. Ten magiczny spektakl świetlny obserwowany w górnej atmosferze planety to istny cud natury i jedno z najbardziej niesamowitych zjawisk przyrody. Można je obserwować między godziną 20.00 a 1.00 a najlepiej widoczne są pomiędzy 22.00 a 23.00. Nie ma jednaj żadnej gwarancji, że je zobaczymy –  dużo zależy od szczęścia. Nie da się opisać tego, jak zorza wygląda i jakie sprawia wrażenie na żywo. Cały czas rusza się, przemieszcza, zmienia kształty, mieni się nie tylko odcieniami zieleni (tego koloru jest najwięcej) ale tez fioletu i różu. Świecące struktury zmieniają się w oczach, tworzą malownicze łuki, kurtyny, słupy i kolumny. Zorza zdaje się promieniować, tętnić życiem, falować, poruszać się nad naszą głową. Rozpada się i skupia, przecina przestrzeń, zmienia kształty, miga i znika tak nagle, jak się pojawiła. To zjawisko jedyne w swoim rodzaju –  warto choć raz w życiu je zobaczyć na własne oczy i przeżyć.

Polowanie na zorze nie jest łatwe. Najlepszym regionem do tego celu jest Laponia. Pan Janek poleca miasteczko Inari. To ostatnie na północy Finlandii miasto i stolica Laponii. Leży 320 km za kołem podbiegunowym obok olbrzymiego jeziora o tej samej nazwie. Jego tafla skuta grubym lodem jest doskonałym miejscem do oglądania zorzy. Nie przeszkadzają nam światła miasta. Trzeba się ciepło ubrać i być cierpliwym. Niebo musi być bezchmurne. Wszyscy, którym udało się podziwiać ten fenomen natury, twierdza że wart był poświęceń.

W następnym odcinku – Zakazane Miasto (Chiny)